Hitting the road!

Zo, dan nu m’n eerste berichtje tijdens m’n reis, geschreven vanuit de Starbucks in South Lake Tahoe. Afgelopen zaterdag had ik eigenlijk rond 10 uur in de ochtend willen vertrekken; het werd 3 uur ’s middags eer ik weg was. Allereerst had ik de auto nog helemaal niet ingepakt en stond ik pas om 8.45 op. Daarna wou Joni nog graag dat ik even langs kwam om afscheid te nemen en wat spullen op te halen. Uiteindelijk ook nog even een tent geleend van de Ashleys en opgezet om uit te proberen (omdat de tent die ik had geleend toch iets te krap was). Het is een erg mooie tent en is al goed van pas gekomen.
Goed, rond 3 uur reed ik dan toch eindelijk van de oprit weg, om nog geen 10 minuten later weer te stoppen om te shoppen naar een betere FM transmitter voor m’n iPod en een statief voor m’n camera; uiteindelijk natuurlijk geen van beiden gekocht…
Vandaag zou ik naar het noorden reizen, deels om de wijnboerderijen te zien (en misschien wat wijn te proeven) en ook om de reis naar Lassen wat te verkorten voor de volgende dag. Dus Hwy (highway) 280 naar het noorden gevolgd, door San Francisco en daarna via Hwy 1 over de Golden Gate brug richting Muir Woods. Muir Woods maakt deel uit van Golden Gate National Park en is een bos met enorm hoge Redwood bomen. In Zuid-Afrika was ik al geïntrigeerd door de term “Big Tree” op bordjes langs een snelweg en ook hier kon ik m’n hart ophalen, hoewel hier geen bomen waren met een diameter van 3 meter/9 voet (ja, ik begin al een beetje te wennen aan de Amerikaanse eenheden, hoewel fahrenheit wel altijd een brug te ver zal blijven). Vanwege een klein tijdgebrekje heb ik alleen de main trail gedaan, een wandeling van ongeveer een uurtje. Bovendien heb ik hier m’n National Parks Pass aangeschaft, een kaart van 50 dollar die me een jaar lang toegang geeft tot de National Parks (Grand Canyon, Yosemite, etc.), nu twee parken later heb ik het er al bijna weer uit geloof ik.
Daarna doorgereden naar Napa Valley, een bekende vallei voor wijnliefhebbers en samen met Sonoma verantwoordelijk voor een groot deel van de wijnen die uit California komen. Erg veel trek in wijn had ik niet en ik moest bovendien nog een eindje rijden dus ik heb er geen wijn kunnen proeven. Die avond vond ik een kampeerplek in Bothe-Napa State Park, tussen Napa en Callistoga waar gelukkig nog een plekje vrij was. Hier was ik meteen al erg blij dat ik een voorraad “vienna sausages” (een soort knakworsten) en noodles had ingekocht, want het was laat en ik had honger, dus ik besloot dat dat m’n maaltijd zou worden.
De volgende ochtend (zondag 12 juli) ben ik doorgereden naar Lassen Volcanic National Park (http://www.nps.gov/lavo). Meteen de eerste kilometer/mijl werd ik al verrast door een moeder hert met twee kinderen achter zich die plotseling de weg overstaken. Helaas was ik zozeer verrast dat m’n camera nog in de tas zat, dus ik heb geen bewijs. Daarna in een klein dorpje een groot ontbijt gegeten met roerei, bacon, toast en hash browns (gebakken aardappel raspsels) bij Cowstack. M’n cola was meer dan een halve liter groot 
Rond 4 uur kwam ik in Lassen aan, waar ik meteen al een collega van het lab tegenkwam. Hij was het weekend wezen vissen en wandelen met z’n broer en ging nu bijna weer terug. Nadat ik m’n tent had opgezet op de camping besloot ik een rondje te gaan lopen rond Lake Manzanita, een prima voorbeeld van een mooi bergmeer, vooral met Mt. Lassen op de achtergrond en weerspiegeld in het water. Halverwege nog een otter tegengekomen, maar hoe ik hem ook achtervolgde, hij wilde niet goed poseren voor de foto.
Het diner was wederom worstjes en noodles en ik besloot toch maar boodschappen te gaan doen, want geen mens houdt zo’n dieet vol.
Maandag was het dan tijd om het volledige park te gaan verkennen. Er loopt één highway door het park en vanuit daar gaan er verschillende wandelpaden dieper het park in. Mijn eerste hike was rondom Summit Lake en daar kwam ik meteen een Nederlands stel tegen, waarvan de man toevallig ook al op Stanford had gestudeerd. Ze wisten me te vertellen dat een groot aantal trails nog dicht zou zitten vanwege de sneeuw (ja, hier ligt tot diep in juni nog sneeuw, soms gaat de hoofdweg pas half juni helemaal open vanwege alle sneeuw), dus dat was een beetje een teleurstelling, aangezien de twee andere hikes die ik had uitgekozen dicht bleken te zijn. Gelukkig was Summit Lake wel erg mooi. Het meer was nog compleet omgeven met sneeuw, dus het was wat lastig wandelen, maar wel erg mooi, vooral omdat er niemand anders in de buurt was.
Toen met een groot aantal stops voor alle Kodak-momenten doorgereden naar de parkeerplaats bij Mt. Lassen. Vanaf hier kun je een 5 uur durende hike naar de top maken, maar aangezien ik alleen was en het volledig besneeuwd was heb ik daar maar van afgezien. Wel ben ik een eind omhoog gelopen, wat zwaarder was dan gedacht, ook door de wat ijlere lucht. De rest van het park bestond uit delen waar de vulkanische identiteit van het gebied letterlijk naar boven kwam, en wel in de vorm van warme bronnen, geysers en kokende modderpoelen. Op sommige plekken was de geur van rotte eieren (waterstofsulfide voor de chemisch aangelegden) wel erg indringend. Voeg daarbij raar gekleurde stroompjes en rotsen en je hebt een aardig landschap, met veel stoom. Omdat ik toch nog wat wou wandelen ben ik het park uitgereden en via een andere ingang weer ingereden om de hike naar Hell’s Kitchen te maken. Dit bleek een goede keuze, want via een vallei waar de dino’s net weggewandeld leken kwam ik bij wat vulkanische poelen. Op de terugweg kreeg ik een tweede kans op een hertenfoto, maar ook deze keer was ik te laat. Voor ik het wist was ze al weggerend.
’s Avonds ben ik doorgereden, tot ik een camping van de US Forest Service tegenkwam, hoewel camping eigenlijk een groot woord is voor wat het is. Er was geen stromend water of douches en het toilet was een gat in de grond, maar het was goedkoop en rustig, dus goed genoeg. Dit keer had ik wel boodschappen gedaan, dus het diner was een ware hamburger, met sla en tomaat voor het nodige groenvoer.
Vanochtend doorgereden naar Lake Tahoe, waar ik in februari al was geweest om te snowboarden. Nu in het daglicht kon ik eindelijk zien waar we precies langs waren gereden en ik moet toch concluderen dat het jammer is om dit stuk in het donker te hebben gereden. Vlaktes en heuvels met stroompjes wisselen elkaar mooi af.
Zo, zijn jullie ook allemaal weer een beetje bij, is m’n mail gecheckt, de accu’s opgeladen en de geheugenkaart weer leeg, tijd om wat te gaan eten dus! Tot de volgende keer…

De foto’s vind je op http://wouterbaake.myphotoalbum.com